Ik ben Isabeau. Het kind dat huilde toen ze de laatste gast op haar communiefeest uitwuifde. Omdat het moment voorbij was en nooit meer terugkwam. Daar heb je ‘t meteen, waar mijn liefde voor fotografie vandaan komt. Omdat het een manier is om momenten – doodgewoon of heel bijzonder – wat langer vast te houden, om heel even vat te krijgen op de tijd die anders razendsnel tussen je vingers glipt.

Ik ben de fotograaf die wild wordt van prachtige plekken, zalige outfits en machtig zonlicht, maar tegelijk graag graaft naar het mooie in dingen die dat op het eerste zicht niet lijken. Voor altijd verscheurd tussen de hang naar perfectie en het besef dat echt ook ongelofelijk schoon kan zijn. Ervan overtuigd dat de beiden gewoon naast elkaar kunnen bestaan. Dat je niet hoeft te kiezen.

Ik ben ongelofelijk graag de oudste van vier, vrouw van Arnaud, mama van April. Globetrotter en lijstjesmaker. Zot van de zee, verslaafd aan kruiswoordraadsels en rozijnenbrood. Fan van mooie woorden, nooit niet met een hoofd dat overuren draait. Massemenaar in hart en nieren.